Νιώθεις μόνος ή είσαι μόνος;

Η μοναξιά μας φέρνει κοντά με τους άλλους, μας κάνει να επιζητούμε την παρέα τους, τη συντροφιά, τη φιλία, τον έρωτα, την επικοινωνία και την ουσιαστική σύνδεση.

Ποιος θέλει να νιώθει μόνος; Έχουμε συνδέσει τη μοναξιά με τη λύπη, με κάτι άσχημο. Πολλές φορές λυπόμαστε κάποιον που είναι μόνος. Συχνά πιστεύουμε ότι όποιος είναι μόνος, πρέπει να έχει και κάποιο πρόβλημα. Ίσως είναι περίεργος, απροσάρμοστος, αντικοινωνικός ή έστω δεν είναι ευχάριστος άνθρωπος κι έτσι οι άλλοι τον περιθωριοποίησαν και τον απομόνωσαν.

Κι αν είναι οι άλλοι οι προβληματικοί, οι περίεργοι, οι απροσάρμοστοι κι αυτός ο κάποιος επέλεξε να απομονωθεί από αυτούς; Το να είναι κάποιος μόνος επειδή δεν περιτριγυρίζεται από τη φυσική παρουσία άλλων δεν σημαίνει απαραίτητα ότι νιώθει και μόνος, όπως ισχύει και το αντίστροφο: το γεγονός ότι κάποιος είναι μαζί με άλλους ανθρώπους δεν σημαίνει ότι δεν νιώθει μοναξιά. Κι αυτό ίσως είναι το χειρότερο είδος μοναξιάς. Να είσαι μαζί με κάποιον και να νιώθεις μέσα σου μόνος, κενός.

Παρόλο που ταυτίζουμε το είμαι μόνος με το νιώθω μόνος, γιατί συχνά αυτά τα δύο πάνε μαζί, οι δυο έννοιες στην πραγματικότητα διαφοροποιούνται. Όπως επίσης υπάρχει διαφοροποίηση ανάμεσα στη μοναξιά και στη μοναχικότητα. Άλλο να επιλέγεις να είσαι μόνος ή να περνάς χρόνο με τον εαυτό σου, γιατί είναι κάτι που το χρειάζεσαι και είναι κι αυτό μια απολύτως φυσιολογική ανθρώπινη ανάγκη, και άλλο να είσαι μόνος λόγω συνθηκών, καταστάσεων ή επιλογών που σε οδήγησαν στη μοναξιά.

Είναι βαρύ το συναίσθημα της μοναξιάς. Πολλές φορές ίσως νιώσεις ότι σε παρασύρει, σε κρατάει αιχμάλωτο, απομονώνοντάς σε περαιτέρω από τους υπόλοιπους. Νιώθεις ότι δεν υπάρχει κανένας άνθρωπος στον κόσμο που να σε καταλαβαίνει πραγματικά, που να σε αγγίζει, που να μιλάει τη γλώσσα της ψυχής σου. Που να την ακούει ακόμα κι όταν εκείνη σιωπά. Και να ερμηνεύει σωστά τον ήχο της σιωπής της.

Εσύ πώς αντιλαμβάνεσαι τη μοναξιά;