Επαγγελματικό Burn out!

Η επαγγελματική εξουθένωση-burn out ορίζεται ως μία στρεσογόνος και ψυχοπιεστική κατάσταση στο χώρο εργασίας, η οποία έχει να κάνει με την προσωπική αντίληψη του καθενός για τον εαυτό του και τους άλλους μέσα στον επαγγελματικό χώρο.

Πιο συγκεκριμένα, πρόκειται για μια ψυχοσωματική κατάσταση, η οποία χαρακτηρίζεται από απώλεια εδιαφέροντος για τη δουλειά και τους ανθρώπους με τους οποίους κάποιος συναναστρέφεται επαγγελματικά.

Άτομα με burn out μπορεί να υποφέρουν από πονοκεφάλους, να αισθάνοναι ανεξήγητη κόπωση, να σκέφτονται αρνητικά και επικριτικά συνεχώς, να παρουσιάζουν ευερεθιστότητα και διαταραγμένο ύπνο. Το άγχος και η πίεση που αισθάνονται μοιάζουν να μην έχουν τέλος, ενώ συχνά αρρωσταίνουν και σωματικά, εφόσον η πνευματική κόπωση και η εξάντληση που νιώθουν, ρίχνει το ανοσοποιητικό σύστημα καθιστώντας τους ευάλωτους.

Επιπροσθέτως, η επαγγελματική εξουθένωση πυροδοτεί συναισθήματα ανεπάρκειας, αναξιότητας και απελπισίας. Τα άτομα εμφανίζουν μειωμένη αίσθηση προσωπικών επιτευγμάτων, νιώθουν πως δεν αντεπεξέρχονται πλέον το ίδιο ικανοποιητικά στην εργασία τους και η απόδοσή τους έχει πάρει την κατιούσα.

Αισθάνονται μια γενικότερη απάθεια τόσο για τη δουλειά όσο και για τη ζωή τους σε ευρύτερο πλαίσιο και μπορεί να αρχίσουν να αδιαφορούν και για άλλους σημαντικούς τομείς της ζωής τους όπως η προσωπική και οικογενειακή τους ζωή, παραμέληση της υγείας τους και της αυτοφροντίδας ή άλλων σημαντικών υποχρεώσεων, π.χ. δουλειές του σπιτιού.

Σε κάποιες περιπτώσεις ένας άνθρωπος με burn out μπορεί να βιώσει και αποπροσωποποίηση, μια αίσθηση πως χάνει τον εαυτό του, την ταυτότητά του, τις δυνάμεις του και την ευσυνειδησία του απέναντι στη δουλειά και στο καθήκον του. Ξεχνάμε, όμως, πως ο άνθρωπος για να είναι ευτυχισμένος, πλήρης κι ολοκληρωμένος είναι σημαντικό να καλύψει τις ανάγκες που έχει και σε άλλους τομείς της ζωής του. Να μπορέσει να βρει μια ισορροπία ανάμεσα στις ευθύνες, στις υποχρεώσεις και την ευχαρίστηση, ανάμεσα στην εργασία και την προσωπική ευημερία.

Είναι σημαντικό να μην αμελούμε τον προσωπικό μας χρόνο και την ανάπαυσή μας. Όπως ακριβώς οργανώνουμε τις υποχρεώσεις και τα καθήκοντά μας μέσα στη μέρα, έτσι να προγραμματίζουμε και τη χαλάρωση. Η πνευματική κόπωση δεν είναι άμεσα ορατή. Όμως χρειάζεται περισσότερο χρόνο ανάκαμψης από τη σωματική.