Στην καθημερινή μας ζωή, συναντάμε πολλά σχετικά άρθρα περί της τελειότητας συμπεριφορών ή ανθρώπων. Όλα αυτά τα άρθρα προσπαθούν να κάνουν κατανοητό στον αναγνώστη ότι ο τέλειος άνθρωπος δεν υπάρχει.
Δεν είναι και τόσο δύσκολο να το πιστέψει κάποιος, αν απευθύνει τις εξής ερωτήσεις προς τον εαυτό του: Είμαι εγώ τέλειος; Τα κάνω όλα σωστά στην ζωή μου; Συμπεριφέρομαι πάντα βάσει των κανόνων της τελειότητας στην οικογένεια μου; Στα παιδιά μου; Στους φίλους μου; Στους συνεργάτες μου;
Οι πιθανότητες να απαντήσει κάποιος σε όλα τα ερωτήματα καταφατικά, είναι μηδαμινές. Ιδανικά ένα τέτοιο σενάριο ακούγεται φανταστικό. Η απλή αλήθεια είναι ότι, ακόμα και αν επιλέξουμε να αφιερώσουμε όλη μας τη ζωή στην τελειότητα, δεν θα καταφέρουμε να γίνουμε τέλειοι για τους άλλους. Άλλωστε, πως θα μπορούσαμε σε έναν πλανήτη που είμαστε δισεκατομμύρια άνθρωποι, κουλτούρες, νοοτροπίες και ποικίλες προσωπικότητες, να καταφέρουμε κάτι τέτοιο;
Παρ΄ όλο που υπάρχουν όλα αυτά τα άρθρα και η ενημέρωση, ο όρος της τελειότητας καταπιέζει τους ανθρώπους, πόσο πολύ φοβούνται να εκφραστούν για να αποφύγουν την επίκριση, την παρεξήγηση. Πόσο άθελα αλλά αναγκαστικά φοράνε την μάσκα του τέλειου, χωρίς προβλήματα και ανησυχίες ανθρώπου.
Ταυτόχρονα μέσα τους γίνεται μια ατελείωτη μάχη επιβίωσης έναντι όλων αυτών των συνθηκών. Ένα ατελείωτο πάθος να γίνουν όλα σωστά, να αρέσουμε σε όλους τους ανθρώπους που μας περιτριγυρίζουν, η γνώμη μας να είναι δεκτή και να μην κριθεί και να κριθούμε από κανέναν. Η σκέψη που συνοδεύεται από τη φράση «τι θα πει ο κόσμος» είναι απλά μια δυσλειτουργική σκέψη που πιθανότατα θα σε βλάψει χωρίς να σε ωφελήσει. Όσο σέβεσαι τον εαυτό σου και τους γύρω σου και αναλαμβάνεις την ευθύνη των επιλογών σου, ας μην είσαι τέλειος. Ας είσαι απλά ένα ανθρώπινο ον.
댓글